4. Προσθέτοντας workstations

Τώρα, που ο server είναι έτοιμος, μπορούμε ν' αρχίσουμε να προσθέτουμε ws's.

4.1 Φτιάχνοντας δισκέτα ή EPROM εκκίνησης

Δεν χρειάζεται να τις φτιάξετε και τις δύο μαζί, για να ξεκινήσει ο ws.

Φτιάχνοντας δισκέτα εκκίνησης

Ακόμη κι αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε EPROM εκκίνησης, είναι χρήσιμο να δοκιμάσετε πρώτα την εκκίνηση με μιά δισκέτα. Για να φτιάξετε τη δισκέτα, δώστε :

dd if=/<path-to-zImage>/zImage of=/dev/fd0

Φτιάχνοντας EPROM εκκίνησης

Υπάρχουν κάμποσα free προγράμματα για κατασκευή EPROM εκκίνησης :

1. Το netboot, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το πληρέστερο free πρόγραμμα που υπάρχει. Αυτό χρησιμοποιεί στάνταρ drivers για DOS, συνεπώς υποστηρίζονται σχεδόν όλες οι κάρτες. Μιά πολύ χρήσιμη υπόδειξη που πήρα από την mailing list τους, ήταν να σπάσω μερικούς drivers με το pklite, αφού αυτοί ήτανε πολύ μεγάλοι, ώστε να χωρέσουν σε μιά EPROM εκκίνησης. Η τεκμηρίωση του netboot είναι αρκετά πλήρης, έτσι δεν θα χάσω χρόνο να την αντιγράψω εδώ. Είναι επαρκής για να φτιάξετε μία EPROM εκκίνησης, και να εκκινήσετε έναν ws μ' αυτήν. Η σελίδα του netboot είναι η : http://www.han.de/~gero/netboot/ .
2. Το etherboot, ένα άλλο free πρόγραμμα που έχει μερικά όμορφα χαρακτηριστικά, όπως η υποστήριξη dhcp, αλλά έχει περιορισμένη υποστήριξη για drivers, μιά που χρησιμοποιεί το δικό του driver format. Αυτό δεν το έχω χρησιμοποιήσει, άρα δεν μπορώ να δώσω άλλες χρήσιμες πληροφορίες. Η σελίδα του Etherboot είναι η : http://www.slug.org.au/etherboot/ .

Σχετικά με τις ίδες τις EPROMs : Οι περισσότερες κάρτες δικτύου δέχονται συνηθισμένες EPROMs σε βάση 28 ακίδων dip. Αυτές οι EPROMs φτάνουν μέχρι τα 64kB. Για τις περισσότερες κάρτες θα χρειαστείτε EPROMs των 32kB με το netboot. Μερικοί drivers χωράνε σε 16kB, αλλά η διαφορά τιμής των σχετικών EPROMs είναι ελάχιστη. Αυτές οι EPROMs γράφονται με οποιοδήποτε συνηθισμένο EPROM burner.

4.2 Φτιάχνοντας ένα ws dir

Απλά αντιγράψτε το πρότυπο dir, δίνοντας :

cd /tftpbootcp -a template <ip>

Φυσικά, θα μπορούσατε απλά ν' αντιγράψετε τα dirs των ws's με ίδιο mouse, ίδια κάρτα γραφικών και ίδιο monitor, και να παραλείψετε τις ρυθμίσεις στο βήμα 5.4 .

4.3 Προσθέτοντας γραμμές στα /etc/bootptab και /etc/hosts

Διορθώστε το /etc/bootptab και προσθέστε μιά γραμμή για τον ws των δοκιμών. Πχ, μιά κατάλληλη γραμμή είναι :

nfsroot1:hd=/tftpboot:vm=auto:ip=10.0.0.237:\ 
:ht=ethernet:ha=00201889EE78:\
:bf=bootImage:rp=/tftpboot/10.0.0.237/root
 

Αντικαταστήστε το nfsroot1 με το όνομα host, που θέλετε να έχει ο ws. Αντικαταστήστε το 10.0.0.237 με το ip που θέλετε να έχει ο ws (κάντε το αυτό 2 φορές), και αντικαταστήστε το 00201889EE78 με την αντίστοιχη διεύθυνση μηχανής (της κάρτας δικτύου) του ws. Αν δεν γνωρίζετε τη διεύθυνση μηχανής του ws, απλά εκκινήστε τον με τη δισκέτα εκκίνησης που μόλις φτιάξατε, και ψάξτε τον αριθμό της διεύθυνσης μηχανής ανάμεσα στα μηνύματα εκκίνησης. Υπάρχει μιά πιθανότητα το bootp να τρέχει ήδη, συνεπώς βεβαιωθείτε ξαναξεκινώντας το με :

killall -HUP bootpd

Μην ανησυχείτε αν αποτύχει αυτό, αυτό σημαίνει ότι το bootp δεν έτρεχε. Επίσης, μπορεί να το ξεκινήσει και ο inetd, αν του το ζητήσουμε.

4.4 Εκκινώντας τον ws για πρώτη φορά

Απλά ξεκινήστε τον ws με τη δισκέτα. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να δώσει έναν ws που δουλεύει σε text mode, με ακριβώς τις ίδιες ρυθμίσεις του server, εκτός αυτών για τα ip-nr και τις services που τρέχουνε. Ακόμη κι αν θέλετε να βάλετε EPROM εκκίνησης, θα ήταν έξυπνο πρώτα να δοκιμάσετε με τη δισκέτα. Αν δουλέψει η δισκέτα, μπορείτε μετά να δοκιμάσετε με την EPROM. Για περισσότερα, διαβάστε την τεκμηρίωση για EPROMs εκκίνησης.

4.5 Κάνοντας τις ειδικές για τον ws ρυθμίσεις.

Τώρα, ήρθε η στιγμή να κάνουμε τις ειδικές ρυθμίσεις του ws :

1. Πρώτα-πρώτα, για να δουλέψει το mouse, απλά τρέχουμε το mouseconfig. Για να εφαρμόσουμε τις αλλαγές και να δοκιμάσουμε αν δουλεύει το ποντίκι, δίνουμε :

   /etc/rc.d/init.d restart

2. Τρέχουμε το Xconfigurator. Όταν αυτό βρει την κάρτα οθόνης και σας ζητήσει να πατήσετε ok, μην το κάνετε! Αφού έχουμε μετακινήσει το symlink του Xserver από το /etc/X11/X στο /etc/sysconfig/X11/X , το Xconfigurator δεν θα φτιάξει το σωστό link. Έτσι, για να σιγουρευτούμε ότι και οι υπόλοιπες ρυθμίσεις του Xconfigurator θα γίνουν σωστά, γυρίζουμε σε μιά άλλη κονσόλα, και φτιάχνουμε το link στο /etc/sysconfig/X11 για τον συγκεκριμένο server. Μετά, απλά τελειώνουμε με το Xconfigurator και δοκιμάζουμε τα X.
3. Ρυθμίζουμε ο,τιδήποτε διαφορετικό απ' όσα έχει ο server και το πρότυπο dir :
   • Ηχος : Πιθανότατα θα χρειαστεί ν' αλλάξετε τα isapnp.conf και conf.modules, διότι και τα δύο (από το script ρυθμίσεων του server) είναι ήδη έτοιμα links προς το /etc/sysconfig .
   • cd-rom : Ένα link στο /dev, μιά γραμμή στο /etc/fstab? , κλπ.
   • rc.local : Κάντε οποιεσδήποτε απαραίτητες αλλαγές.
4. Σώστε τα links και όποιες άλλες αλλαγές στο /dev . Δώστε :

   /etc/rc.d/rc.devfs save /etc/sysconfig

5. Όλα έτοιμα.